ნათია ჭოველიძე

***

ra codvilia es dedamiwa

vin misca am xalxs msgavsi niRbebi..

amden iudas rogor gauZleb..

an am cxovrebas rogor gaugeb.

aq dro fulia, rac rom cudia..

FfuliT yvelafers SeiZens kaci

siyvaruls, siTbos,sikeTes,magram…

vai rom mxolod es aris farsi.

Yyvela gicinis, an ra acinebs

viRac ki gamvlels dedas aginebs

mere brundeba saburavs ixvevs

gadarCenisTvis ufals adidebs..

ra codvili var,RmerTo Seminde

camac gamiba utifrad flirti

da SiSvel yelze wvimac ki mkocnis

Slis yvela nabijs Senamde mosvlis,

ra codvilia Cveni samyaro,

an amden niRabs rogor uyuro

uniWo speqtakls avitan magram

ver gadavrCebi vici ugulod..

***

axla qalaqi aRar gavs qalaqs

arc mamakaci awuxebs dalaqs,

quCaSi cota qarTveli dadis

an iqneb sulac ubralod landi..

Rameebs vaTev rogor vicxovro

am labirinTSi gzas vegar vikvlev

es dedamiwac aRar aCerebs...

viRac quCaSi krefavs narCenebs.

unda Cavide.. an Sors wavide...

sadac simSvide daidebs binas

sulac Tvalebi unda davxuWo

da movefero Zvel qarTul miwas

diax qalaqi aRar gavs qalaqs

aq qarTveloba kocna farTs marTavs...

aq grZnobac ukve sul sxva feria

da gasakviric araferia...

***

 es ucnauri Rimili mixmobs

da kavkasiur cxvirze ambori,

Zvirfaso ase rad gamimete

SenTan mindao sul xom ambobdi.

gadis dReebi, wuTebi, wlebi

mec vemsgavlebi usulo ias..

male lodiniT gadaviRlebi

da es grZnobebic gahyveba niavs

ver gTmobs es guli ar emetebi,

rogor moviqce ar vici meti

iqneb gakoco mag cxvirze erTi

    da mere Tundac gamiwyres RmerTi.

***

თოვლივით თეთრი,

ზღვასავით ლურჯი,

თმაში ჭაღარა,

უზომოდ ურჩი.

ხელები თბილი

გულამდე მწვდომი

შეხება ჩემთან...

ეს არის შტორმი..

ვინ არის ნეტა?

რა უნდა ჩემგან,

რომ ყოველ ღამით

სიზმარში ვხედავ,

რა მემართება გამოღვიძებულს?!

მისი სახელის თქმას რომ ვერ ვბედავ..

***

თბილი ხელებით, რომ მეფერები,

მენატრებიო, რომ აბნევ ბგერებს..

შეგეფერები?  რომ მეფერები..

როგორ აუხსნით ამ გრძნობას ჩვენებს.

მეც მენეტრები, ალბათ ვიშლები..

რომ გიერთგულებ ამას გპირდები,

როგორ ავრიე ჩემი  წიგნები,

სადღაც  აქ ვიცი შენც რომ იქნები..

დღეს დალაგდება ჩემი ნივთები,

შენ უძვირფასეს წიგნად ითვლები.

***

მთვარემ შემიხსნა გუშინ საკინძე,

არც კი უკითხავს შენ რომ გადიდებ,

ტერფებთან მიფენს ურიცხვ ვარსკვლავებს,

თვალებზე ცრემლებს ქარი ამშრალებს.

მცივა უზომოდ,ურცხვად ვკანკალებ..

ვერ ვხვდები მთვარე რატომ მაწვალებს..

მე ხომ არ მიყვარს ქვეყნად შენს მეტი..

აგერ საათიც არის თერთმეტი.

გახდა თორმეტიც, დრო არ ჩერდება,

მთვარე კი ისევ თავზე მევლება,

გადამარჩინე ნუ გამიმეტებ..

თორემ ...სიკვდილის კარი მეხსნება.

***

ძვირფასო ხვდები,როგორ გელევი,

როგორ აშენდა დიდი კედელი.

არადა შენთან ერთად ყოფნას და..

ბედნიერ წუთებს ყველგან ვეძებდი.

ყოველდღე უფრო მეტად მშორდები,

თუმცა სიშორით უფრო გიგრძენი

და სიახლოვე შენი სიშორის..

უფრო მეტ სითბოს,ნდობას იწონის.

შეზღუდულია სხვა არჩევანი,

ამჩნევ შენც ალბათ თუმცა არ ამბობ,

რაგინდა დღეს შენ იქნებ დაწერო?!

და გზები მეტად აღარ გაწელო..