მირო მერცხალაძე

''უფლებას ართმევ ისუნთქოს''

პატარა საყვარელი,უმანკო,
ღმერთმა შეფუთვით აგზავნა,
ვიღაცამ აქვე უარჰყო
და გულის ძგერა აკრძალა.
პატარა,საყვარელი,უმანკო
ცოდვის დაღები არა აქვს,
ვიღაცამ აქვე უარჰყო
მის გულს დარტყმები არ გააქვს.
სისხლი და ხორცი ისეთი
სახის ნაკვთიც კი მისია,
ვინც კი აგზავნის ზრდის ერთი
ფიქრობენ სუნთქვის ღირსია?
დაბადებულსა სასწაულს
ყველა ნაჭუჭი უქრება,
ვიღაცას თურმე არ ძალუძს
აქვს კი სიცოცხლის უფლება?
და ეს მუცელი შენია
იგრძენ?რომ უკვე გაორდი
ოტივეს გრძნობა გშვენია
კიდეე იხსნება ''აბორტი''?
ეს ხომ ღმერთმა შენ გიბოძა
ეს ხომ ღმერთისაც შვილია,
და თუ სიცოცხლე იმოძღვრა
ისუნთქოს ჯერაც ჩვილია.
გრძნობა მას შემდეგ ძვირია
როცა ჩადიხარ ამ ცოდვას,
ის ხომ შენია,შვილია
მუცლის სიღრმეში რომ ბორგავს.
ის ხომ ლამაზი არსება
სიცოცხლე უნდა ისუვოს,
ეს ბედი ჩვენთან არ წყდება
მასაც უნდა რომ ისუნთქოს

"ფოთოლი"
დამტკბარო ფოთოლო ლამაზო
დიდათ,
ნაზი ჰანგებით გავსილო
ძარღვში,
მე შენნგან ალერსი,და სითბო
მინდა,
მინდა ვანყარებ ბუნების
კავშირს.
და ალბათ ფოთოლთა რაზმსაც
კი დავშლი,
კარავთ ქარავანს ხეთა რიგს
გავშლი,
და თუ სხვას გაყვა ნაზი
=ფოთოლი
ჩემი ძალებით ამ ქორწილს
ჩავშლი.
ჩემში რაც არის ვუძღვნიამ
=ფოთოლს,
მაგრამ მე მცივა,და ალბათ
მოთოვს,
ფოთლისთვის საფრთხე თუ კი
ქარიაა,
მე კარგ ამინდში
მომიხარია.
არ წარმომედგინა მომცემდა
გრძნობას,
არ წარმომედგინა მომცემდა
ვნებას,
და მე ვაშენებ გრძნობების
გროვას
რომანტიკოსის ფუქრების
წყებას.
ფოთოლი ჭადრის,ფოთოლი
ვერხვის,
ამ ფოთლებზე ხომ აზრები
ვერ ცვლის..
ბებერი მუხის ფოთოლი
ძველი,
ძველია დიდათ გუკის
დამწველი.
ფოთლები არის სამყარო
ცალკე,
არც ტუ ბევრი ყავთ მათ
ლიდე ტოლი,
აი ეგ არის მომწვანო
სუნთქვა,
მომწვანო სუნთქვა არის
ფოთოლის.
აუ ეგ არის ფოთოლი
ნაზი,
ნაზად სისხამს რომ სადღაც
გაფრინდა,
შენ ხარ ნატიფი დიდათ
ლამაზი,

ფოთლებო თქვენგან მე სითბო
მინდა